Pierwszy trymestr ciąży
Od 1. do końca 13. tygodnia trwa pierwszy trymestr ciąży. O ile pierwsze dni i tygodnie mijają niemal niepostrzeżenie, o tyle końcówka tego okresu może być dla przyszłej mamy wymagająca zarówno pod względem fizycznym jak i emocjonalnym. Spójrzmy, czego możemy spodziewać się w drugim i trzecim miesiącu ciąży.
Jak możesz się czuć w pierwszym trymestrze ciąży?
O pierwszych objawach ciąży, w tym nieprzyjemnych ciążowych dolegliwościach jak mdłości mówiłyśmy już w poprzednich wpisach na blogu. Co jeszcze możesz odczuwać w tym czasie? Kiedy ciążowy brzuszek stanie się widoczny? Czy od razu zaczniesz przybierać na wadze?
Otóż poza kiepskim samopoczuciem, zmęczeniem, nudnościami i bolącymi piersiami w zasadzie trudno wskazać na bardziej „widoczne” objawy ciąży. Twoja macica rzeczywiście zaczyna się powiększać, jednak póki co ma wielkość niewielkiej piłki. Możesz wyczuć ją, naciskając lekko na podbrzusze, ale dla innych będzie niewidoczna.
Pierwszy trymestr to nie jest jeszcze także etap przybierania na wadze. Wręcz przeciwnie – czasem nudności i brak apetytu mogą męczyć nas tak bardzo, że zamiast tyć, w pierwszych miesiącach ciąży chudniemy. Jeden lub dwa kilogramy na wadze mniej to nic niepokojącego, ale jeżeli utrata wagi jest większa, koniecznie porozmawiaj o tym ze swoim lekarzem.
Stan naszej cery i włosów to natomiast istna loteria – możesz być szczęśliwcem, który wylosuje w niej piękną, jędrną i promienną skórę oraz gładkie, lśniące włosy albo przeciwnie – okaże się, że Twoja cera będzie stwarzać problemy jak nigdy przedtem, a włosy będą przetłuszczać się szybciej niż zwykle. Wszystko zależy od tego, jak Twój organizm zareaguje na hormonalną ciążową burzę, a tego niestety zwykle nie da się przewidzieć.
Jak rozwija się dziecko w drugim i trzecim miesiącu ciąży?
Czy wiesz, że do ok. 5 tygodnia ciąży Twoje dziecko ma ogonek? Zanika on właśnie w drugim miesiącu ciąży, w którym zarodek, który dotychczas bardziej przypominał krewetkę lub kijankę, nabiera ludzkich kształtów – od wyraźnej główki po niewielki tułów z zawiązkami kończyn.
Ten czas to okres intensywnego wzrostu – na koniec drugiego miesiąca płód mierzy ok. 4 cm (liczonej od czubka głowy do końca tułowia czyli bez nóżek) – można powiedzieć, że jest wielkości dużej truskawki. Za kilka tygodni czyli na koniec trzeciego miesiąca ciąży będzie już bardziej przypominać gabarytami pomarańczę (ok. 9 cm. długości), chociaż bardzo lekką, bo ważącą zaledwie 25 g.
To fascynujące, że pomimo tak niewielkich rozmiarów na koniec pierwszego trymestru ciąży zarówno narządy wewnętrzne dziecka (serce, nerki, wątroba, jelita mózg) jak i jego zewnętrzne części ciała (palce dłoni, stóp, powieki, usta) są już ukształtowane i funkcjonują. Dziecko zaczyna się także podnosić głowę, kręcić nią na boki oraz poruszać rączkami i nóżkami – oczywiście na razie w sposób niezauważalny dla mamy.
Właśnie z uwagi na ten intensywny wzrost i rozwój na koniec pierwszego trymestru (pomiędzy 11. a 14. tygodniem ciąży) zaleca się wykonanie pierwszego, dokładnego badania USG płodu. Ma ono na celu wykluczenie występowania wrodzonych wad genetycznych. Jest to ogromne emocjonalne przeżycie dla przyszłych rodziców – zobaczyć swoje dziecko pierwszy raz, choćby niewyraźnie i na ekranie monitora i usłyszeć szybkie bicie jego serduszka.
Kiedy powiedzieć o ciąży?
W pierwszych tygodniach i miesiącach ciąży często mierzymy się z dylematem – jak długo zachować tę nowinę dla siebie, a kiedy podzielić się nią z partnerem, rodziną, przyjaciółmi? Nie wiemy też, czy powinnyśmy poinformować o ciąży naszego pracodawcę już teraz czy możemy z tym jeszcze poczekać.
Wiele z nas decyduje się zaczekać z informowaniem o ciąży szerszego kręgu znajomych właśnie do końca pierwszego trymestru ciąży. Istnieje przekonanie (potwierdzone zresztą badaniami), że po upływie pierwszych trzech miesięcy, ryzyko poronienia jest znacznie mniejsze niż na początku. Często chcemy zaczekać na potwierdzenie w badaniu USG, że nasze dziecko rozwija się prawidłowo.
Wszystko to razem wzięte - dolegliwości pierwszych tygodni ciąży połączone ze stresem związanym z ryzykiem poronienia czy nieprawidłowego rozwoju płodu oraz faktem, że nie wiemy, czy chcemy otwarcie mówić o naszym stanie, sprawia, że drugi i trzeci miesiąc ciąży może być bardzo trudnym czasem dla kobiety. Dobrze jeśli mamy wspierającego i wyrozumiałego partnera, ale najważniejsze, żebyśmy same dla siebie były wyrozumiałe i kochające.
